De Kleuren van Alison (1): Rood

Alison Souffreau is tekenaar en illustrator. Ze laat zich graag inspireren door films, verhalen, momentopnames en banale scenes. In haar tekeningen zoekt ze naar een manier om mensen intenser of anders te laten kijken naar hun omgeving. Het intuïtieve speelt een belangrijke rol in haar werk, zo ligt de nadruk eerder op het weergeven van een gevoel of emotie dan een waarheidsgetrouwe weergave van de werkelijkheid.

Voor Kinoautomat maakt ze een reeks rond kleur in film, een persoonlijke analyse over hoe kleur onze ervaring van een film bepaalt. Steeds neemt ze een andere kleur onder de loep en onderzoekt welke gevoelens deze oproept en hoe de maker van de film dit gebruikt om zijn verhaal compleet te maken.

Beginnend bij de kleur die vaak de meest extreme emoties oproept zoals haat, geweld, passie en liefde.

Rood.

. In The Mood For Love / Wong Kar Wai

Uit diepzwarte schaduwen komt voort een dieprood dat heel de film in zijn greep houdt. De relatie tussen twee mensen wordt een relatie van vier. Uit hun verdriet groeit een liefde, een verlangen, naar iets wat nooit tastbaar zal zijn. In een overvolle appartementsblok loert er steeds iemand door het raamkozijn, achter de deur, tussen de kieren. Heel stilletjes zijn de kleine aanrakingen, de korte en lange ontmoetingen. Vluchtige shots waar lichamen traag bewegen, zich naast elkaar schikken, niet te dicht. Hier en voor altijd is rood de kleur van de liefde, ze is vol maar eenzaam.

. The Cook, the Thief, His Wife and Her Lover / Peter Greenaway

Seks tussen het brood en de zalm, onder de neus van een echtgenoot die even gewelddadig als walgelijk is. De hoge stem van een koorknaapje/afwasser weergalmt door de keuken. Het lijkt wel een kerk. Het eten, geserveerd als een 17de-eeuws stilleven, staat tentoon gesteld in de rode eetzaal waar de echtgenoot steeds luidkeels aanwezig is. Vernederingen en schunnige moppen, gespuw en geboer zijn de onderwerpen van zijn tafel. Stiekem glipt ze weg. De seconden en minuten tellen om bij elkaar te zijn. Hij ontploft, hij zakt dieper en dieper, geweld, getier, eindeloos lijkt hij door te gaan. Rood is fel, het is aanwezig, het is luid, dominant en slecht. Zwijgt en eet u bord leeg zegt ze.

. We Need To Talk About Kevin / Lynne Ramsay

Herinneringen ophalen toont wat je vroeger gemist hebt, wat je bent vergeten, wat je niet had moeten doen, wat je beter had gedaan. Misschien had je toch gelijk, als moeder. Hij had beter geluisterd, maar dat had je nooit mogen zeggen. Is het ongemakkelijk of is het ongegrond? Rood op witte muren en spetters op glazen ramen. Rood toont wat komt en wat nooit getoond wordt. Tomatenpulp en confituur, de meest banale dingen zijn een voorbode van geweld.

. Irreversible / Gaspar Noe

Ondersteboven, draaiend en bonkend tussen felrode gangen en kelders met felrode lichten. Gehijg en gezucht, kreunen van pijn en genot. ‘Ou est La Tenia?!’, een manische zoektocht, van eind tot start. Deze film werkt op al je zintuigen, je wordt bijna onwel. De kleur is te fel, de beelden te wazig, te hard, te pijnlijk. Rood is pijn en vernedering. Het is vleselijke lust, pakken wat je niet kan, met geweld. Zwetend en joelend wordt de film op haat gedragen. Wraak is allesbehalve zoet, het is overmeesterd door waanzin in een bloedrode kamer.