Tell me, Kinoautomat, what do you see?
Kinoautomat is een platform dat zowel openstaat voor filmkritiek en analytische reflecties, als voor passievol gepalaver en andere cinefiele stuiptrekkingen. Deels filmblog en discussieplatform, maar vooral digitale motelkamer waarin filmminnende zielen hun liefde voor het medium kunnen botvieren. Als adagium geldt voornamelijk: aan ieder zijn eigen cinema en bovenal zijn eigen manier om deze te beleven. Kinoautomat vormt zo een platform dat open staat voor inzendingen van alle windrichtingen en invalshoeken. Vorm, toon en academische referenties zijn secundair, terwijl liefde voor film in zijn onmiskenbare veelvoud aan gestaltes primeert.
De naam ontleent zich aan het door Radúz Činčera bedachte filmexperiment dat werd ontworpen voor het Tsjechische paviljoen op de wereldexpo van 1967. Destijds verkocht als de eerst echte interactieve film was Kinoautomat een flirtueuze verkenning van de mogelijkheden tot keuzes binnen een narratieve filmervaring. Middels een reeks kwinkslagen en kleurencodes konden kijkers op specifieke momenten zelf een invloed hebben op het verhaalverloop. Zo is de auteur dood, doch springlevend. Dit poogde men duidelijk te maken met de Kinoautomat: enkel de auteur kent de waarheid achter het verhaal, en jullie zijn de auteurs. Hoewel het experiment met kijkersautonomie op zijn best embryonaal te noemen is, werd het project bovenop zijn democratisch potentieel gekenmerkt door een zekere luchtigheid en liefde voor het medium waar dit platform zich mee poogt te vereenzelvigen.
It is you, ladies and gentlemen. This is not Mr. Novák’s story, it is your story. Mr. Novák, that is you
Het is dus ons doel om, conform de filosofie achter de Kinoautomat, zowel cinema als medium, en de beleving eromheen, niet als vaststaand en rigide te benaderen, maar eerder als een brede waaier aan emoties, discoursen en bestaansregisters. Uiteenlopende meningen, lezingen, denkkaders en film geïnspireerde filosofieën vinden hier een vriendschappelijk vechtterrein en atmosferische ademplek. Gezien een passie voor film zich zowel uit in het geven van kussen als in het spuwen van gal, zien we lofredes en goed gerichte aanvallen als twee kanten van dezelfde munt. Ook in stijl en uitdrukking maken we geen onderscheid, zwaarwichtige essays en genoeglijke “filmgifs” kunnen probleemloos naast elkaar gepost worden. We beschouwen Kinoautomat dus als een machine die zicht leent tot de productie en consumptie van een veelvoud aan meningen. Maar dan wel een machine met een hart, kloppend aan het tempo van 24 frames per seconde.
Kernredactie:
Lennart Soberon & Ditte Claus
KINOAUTOMAT 